1994’te Bay Shu askere katılmış. Birkaç ayda ağırlığı 75 kilodan 45 kilolara kadar düşmüş. Yapılan testler sonucu midesinde ve akciğerinde kütle tespit edilmiş, büyük ihtimalle de kansermiş.

Doktorlar ameliyata almak istediğinde tereddüt etmiş. Askerlik hayatının biteceğinden endişelenmiş. Düşüncelerle uyksusuz geçen gecelerden sonra, bir gün yolda kara kara düşünerek yürürken uzaktan biri ismini çağırarak ona doğru koşmuş. Kendisini hatırlayıp hatırlamadığını sorduktan sonra, geçen sene aynı hastanade oda arkadaşı olduklarını hatırlatmış. “Hatırlıyor musun, beraber İlaçsız Hastane’ye gidelim demiştim hani. Ben gittim, bak turp gibiyim” demiş.

Arkadaşıma faydası olduysa, bana da olur diye düşünerek içi umut ve sevinçle dolmuş.  Adresi alıp ertesi gün yola çıkmış.

“Peki neden bu kadar acele karar verdin?” diye sormuş Chan. Kaybedecek vakit olmadığını, kara kara düşünürken ayağına gelen en güzel fırsatın bu olduğunu söylemiş. Başka bir kanıta gerek duymadığını, arkadaşını iyleşmiş görmenin yeteri kadar kanıt olduğunu da eklemiş.

Merkez’de herkesten önce kalkıp çalışmalara başlamış. İnat ve azimle gece yarılarına kadar da devam etmiş. İşe gider gibi hergün ama hergün yılmadan çalışmış. Günde yüzlerce duvar hareketi yapmış.

2 ay kadar sonra ultrasona bağlanarak da teyit edildiği üzere kanserden eser kalmamış. Sonrasında da aynı disiplini hiç bozmamış.

“Bir asker olarak bu savaştan silah yada bıçak kullanmadan galip çıkmanın gururunu taşıyorum. En etkili silahım artık Çigong!”