Hem çok genç, hem zeki, hem de çok alımlı bir hoca olan Liu dış dünyada pek çok başarıya imza atabilecekken neden kendini buradaki öğrencilere adamış?

“Çigong olmasaydı şu anda annem yaşamıyor olacaktı” demiş Liu. Annesi 48 yaşında bir okul öğretmeni. Geriye, 1990 Haziran’ına dönecek olursak, annesi göğüs kanseri olmuş. Haberi duyan tüm aile fertleri, güçlü görünmeye çalışan annesi dışında, göz yaşlarına boğulmuş.  Daha hastaneden çıkmadan 2 ameliyat geçirmesine rağmen kanser sürekli tekrar etmiş. Doktorlar en sonunda ona 2 yada 3 yıl ömür biçmişler.

Sonra dostlarından birisi Lao-Shi’nin kasabaya gelip Chigong eğitimi vereceğini söylemiş. Bu onlara inandırıcı gelmemiş ve umursamamışlar. Annesinin öğrencilerinden birisi kaybedecekleri birşey olmadığında ısrar edince isteksizce de olsa gitmeye karar vermişler. Eğitim sonrası Lao-Shi kalabalığa “tümörlerinize dokunup onların yumuşayıp küçüldüklerini ve yok oldukları hissettiniz mi?” diye sormuş.

O anda annesinin elini göğsüne götürmesiyle ağlamaya başladığını görmüş. Göğsündeki kitle yok olmuş. Birbirlerine sarılıp sevinçten ağlamışlar. Sonradan öğrendiğine göre kanser sol göğsüne de sıçramış ve annesi bunu onlardan saklamış. Şimdi ise ikisi birden gitmiş.

Annesi tekrar hastaneye döndüğünde duruma inanamayan doktorların ilk sorusu “Bayan Young, yurt dışından hangi mucizevi ilacı aldınız da bu kadar kısa sürede iyileştirdi sizi?” olmuş. Doktorlara gerçeği söylemesine rağmen soruyu ısrarla tekrarlamışlar ve inanmamışlar. Onlara birşey ispat etmek umurlarında olmamış, şu anda 5 sene geçmiş olmasına karşın annesi hayatta ve sağlıklı ya, önemli olan da buymuş.

Bayan Liu gelen her öğrenciyle büyük bir ilgiyle ilgilenmesinin yanısıra sürekli kendini geliştirmeye devam etmiş. Hatta yabancı dil öğrenip başka öğrencilere de faydalı olmaya başlamış.